Heb jij een defensieve of offensieve mindset?
Het laatste rolletje
Waarom lukt het me maar niet om dat laatste vetrolletje aan mijn buik of billen te verliezen? Ik train nu ongeveer een jaar, maar toch ga ik niet meer vooruit?
Het zijn vragen die je erg vaak ziet voorbij komen. Ik keek gisteren naar een talk show op TV, en zag net dezelfde discussie voorbij komen. Steeds vaker zijn mensen teleurgesteld over de relatief “magere” resultaten van hun sportplan. Doen ze effectief iets verkeerd? Hebben andere mensen gewoon betere genen? Deze laatste 2 factoren zijn zeker cruciaal, maar er speelt nog meer mee.
Ben jij een defensieve of offensieve sporter
Om de echte reden op te sporen waarom sommigen enorm veel vooruitgang boeken, terwijl anderen ter plaatse blijven trappelen, geef ik mee welke voornaamste karakteristieken ik terugvond bij de meer “succesvolle” sporters.
Deze laatste groep sporters koos voor vooruitgang, ook al wou dit zeggen dat ze daar zaken moesten voor opofferen. Ze gaven hun alcoholconsumptie op, ze aten niks dat niet bijdroeg aan hun doelstelling (tenzij dit ingepland was) en ze volgden alle principes die aan de basis van “succes” liggen nauwgezet op! Ze kozen met andere woorden voor een offensieve aanpak.
Waar wil ik nu naartoe?
Wel, een aanzienlijk groep sporters die ik begeleid kiezen (vaak onbewust) eerder voor een defensieve aanpak. Dit is op zich geen enkel probleem natuurlijk. Maar, sommige sporters willen net zoals de offensieve groep slank, gespierd en fit zijn, maar zijn niet steeds bereid, of nog niet klaar, om de nodige “opofferingen” te doen. Vaak manifesteert zich dit in uitspraken zoals: “je moet toch nog kunnen leven” of “af en toe een pintje kan toch geen kwaad”.
Wat is de beste aanpak?
Je eerste idee zou nu misschien zijn dat ik neerkijk op de defensieve sporter, maar niks is minder waar! Het is nooit mijn intentie om mensen te veroordelen, of te sturen in de “juiste richting”, wie ben ik om dit te bepalen. Iedereen maakt voor zichzelf uit waar hij het meeste waarde aan hecht.
Waarom schrijf ik dit dan wel?
De hoofdreden is dat ik mensen wil bewust maken van hun mindset, en teleurstelling wil vermijden! Hoezo zal je misschien denken? Wanneer jouw verwachtingen hoog zijn, maar je hebt een defensieve aanpak, dan zal je steeds teleurgesteld en gedemotiveerd zijn. Je wijkt bijvoorbeeld frequent af van je voedingspatroon, je gaat te laat gaan slapen of sport te infrequent, maar ergens verwacht je de resultaten van een sporter die week in week uit 4 keer per week progressief sport en zich consequent vasthoudt aan de principes van zijn plan. Uiteraard leidt dit tot frustraties, en dat willen we vermijden.
Toewijding vs verwachting: een aanval op 2 fronten
Wat is de oplossing?
Er zijn in mijn ogen 2 mogelijke denkpistes:
1. Je kan je verwachtingen verlagen tot ze overeenstemmen met je toewijding.
OF
2. Je kan je toewijding verhogen tot deze overeenstemt met je verwachtingen.
Ik zeg wel eens vaker:
“Ik heb sporters die trainen voor vooruitgang, en ik heb sporters die trainen om niet achteruit te gaan.”
Deze laatste groep traint om de mogelijks schadelijke gevolgen van hun levensstijl op te vangen en zelfs om te keren. Ten opzichte van de geprojecteerde regressie die ze zouden ondergaan mochten ze niks ondernemen, maken ook zei dus vooruitgang!
Als dit voor jou voldoende is, waarom zou je het dan niet doen? Zeg echter nooit dat je geen resultaat hebt van je training, want dat is uiteraard flauwekul. Je training zorgt er immers voor dat je niet zwaarder wordt, je bloedwaarden stabiel blijven en je houding verbetert, terwijl je verder ten volle geniet van een Bourgondische levensstijl. In dit geval verlaag je dus je verwachtingen tot een niveau dat realistisch is, in lijn met je huidige toewijding.
Is dit niet voldoende, dan moet je je toewijding verhogen tot het niveau van je verwachtingen. Slechts wanneer je toewijding in lijn ligt met je verwachtingen, zal je gelukkig zijn met je resultaten. Je honger voor resultaten, voor je droom, zal in dat geval groter moeten zijn dan je honger voor koekjes 😊
Doe wat jou gelukkig maakt
Kortom, beslis voor jezelf wat voor jou belangrijk is. Heb je daarvoor een offensieve of defensieve mindset nodig? Kan je dit voor jezelf opbrengen? Onthoud dat het helemaal niet vreemd is om doorheen de week 3 tot 4 heerlijk zware trainingssessies af te werken zodat je je Bourgondische levensstijl kan rechtvaardigen en neutraliseren, maar laat ons wel realistisch blijven, wie fysiek veranderingen wil zien, moet vroeg of laat opofferingen doen. Maar, voor een offensief ingesteld persoon zijn deze opofferingen het dan weer volledig waard. Doen ze dit niet, dan offeren ze immers hun droom op!
Aan het einde van de dag is iedereen gebaat bij fitnesstraining, your health is your wealth, maar dit wil nog niet zeggen dat iedereen hetzelfde doel moet hebben. Doe dus wat JOU gelukkig maakt, en onthoud dat je gezondheid en fysieke energie aan de basis ligt.